ΑΡΧΙΚΗ

Η Εκκάρα (Αγόριανη) και ή Άνω Αγόριανη είναι δύο χωριά τοπικά διαμερίσματα του Δήμου Δομοκού, στο Νομό Φθιώτιδας, 50 χλμ βόρεια της Λαμίας. Η παλιά ονομασία του χωριού Εκκάρα ήταν Κάτω Αγόριανη. Η Κάτω Αγόριανη ή Κάτω Χωριό όπως το ονόμαζαν, μετονομάστηκε σε "Εκκάρα", ύστερα από πρόταση του Κοινοτικού Συμβουλίου η οποία εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Τοπωνυμίων του Υπουργείου Εσωτερικών, σε αντικατάσταση του παλαιού ονόματος . Η μετονομασία έγινε το 1930 (ν.δ. 17.7.1930, ΦΕΚ 251/24.7.1930 τΑ.). Πρόκειται για ένα πανέμορφο χωριό με έντονα τα παραδοσιακά στοιχεία που συνδυάζει όμως και όλες τις ανέσεις ενός μεγάλου σύγχρονου οικισμού, χαρακτηριστικό του δε τα τρεχούμενα νερά, η πλούσια βλάστηση και τα ιαματικά λουτρά. Η Εκκάρα έχει πραγματικό πληθυσμό 576 κατοίκους (απογραφή 2011) και είναι χτισμένη στους πρόποδες βουνού με θέα το θεσσαλικό κάμπο. Η πλειοψηφία των κατοίκων του χωριού είναι αγρότες.

Σύντομο Ιστορικό

Η σημερινή Εκκάρα βρίσκετε χτισμένη πάνω στα ερείπια της αρχαίας πόλης Εκκάρας του 350-400 πχ. Η ΕΚΚΑΡΑ ή ΑΚΚΑΡΑΙ ήταν αρχαία πόλη η οποία ανήκε στην Αχαία Φθιώτιδα . Σήμερα σώζονται τα τείχη της πόλεως και εις τη θέση ‘μάτι’ (Αρχ. Ελληνικά "πηγή") μπορεί να δεί κανείς την ‘Σαρμανίτσα’ ή ‘κούνια’. Πρόκειται για έναν κιβωτιόσχημο τάφο λαξευμένο στον βράχο που ο θρύλος λέει ότι εκεί είχε το παιδί της μια γυναίκα ενός τιτάνα το οποίο αρρώστησε βαριά. Φρόντισε να πάει στο Ασκληπιείο στα Τρίκαλα (αρχαία Τρίκη),για να ρωτήσει για κάποιο φάρμακο, εκεί τις υπέδειξαν κάποιο φυτό το οποίο φύτρωνε στο όρος Κασιδιάρης, πήγε να το βρει αλλά πάνω στην ταραχή της δεν μπορούσε να το αναγνωρίσει έκοψε την κορυφή του βουνού με σκοπό να την πάει στην Τρίκη για αναγνώριση αλλά στο δρόμο έμαθε ξαφνικά για τον θάνατο του παιδιού της και πέταξε την κορυφή εκεί που έμαθε το δυσάρεστο νέο, την σημερινή Πετρομάγουλα όπου και βρίσκετε ο σιδηροδρομικός σταθμός Δομοκού.

Η αρχαία Aκκαρα ή Εκκάρα έκοψε κατά την αρχαιότητα νόμισματα το Εκκαρέων που φέρουν στον εμπροσθότυπο τη δαφνοστεφανωμένη κεφαλή του Δία, μέσα σε στικτό κύκλο, στραμμένη στα αριστερά ενώ στον οπισθότυπο υπάρχει η επιγραφή ΕΚΚΑΡ αριστερά προς τα κάτω και -ΡΕΩΝ δεξιά προς τα κάτω και ανάμεσα τους η θεά Άρτεμης, που στέκεται όρθια, σε όψη τριών τετάρτων στραμμένη κι αυτή προς τα αριστερά. Η θεά Άρτεμης στηρίζεται σε δόρυ που κρατά με το δεξί χέρι. Στον αριστερό της ώμο διακρίνονται το τόξο και η φαρέτρα, στερεωμένα με ιμάντες δεμένους σταυρωτά στο στήθος. Φοράει κοντό, αμάνικο χιτώνα, ιμάτιο που κρέμεται στην πλάτη και ενδρομίδες.

Η Άνω Αγόργιανη ή Παληαγόργιανη, είναι ημιορεινό χωριό της Επαρχίας Δομοκού, αρχοντοκάθεται περήφανη και στοχαστική στη βόρεια πλευρά του Αγοριανίτικου βου­νού Αί-ΛΙΑΣ (Ξεροβούνι), παρακλάδι της Ορθρυος. Στην κορυφή του βουνού αυτού βλέ­πουμε απομεινάρια από το παλιό εκκλησάκι του Πρ. Ηλία. Φυσικά οχυρωμένη και παρά­μερη τοποθεσία η Απάνω Aγόριανη υπήρξε για πολλά χρόνια το αποκούμπι όλων των Αγοριανιτών (Aνω και Κάτω Αγόριανης) όπου τα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς μετακινού­vταν με τα κοπάδια τους από τα οποία κυρίως αποζούσαν, στην περιοχή της για βοσκές και απόμερης ασφάλειας και προστασίας, σ' όλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Είναι κτισμένη αμφιθεατρικά στις βόρειες πλαγιές της Όθρης και της κορυφής του Ξηροβουνίου σε υψόμετρο 600 μέτρων, σε μια λαμπρή πετρώδη τοποθεσία με χώμα απαλό και υγιεινό κλίμα. Βρίσκεται στο Β. Δ. Θεσσαλικό τμήμα του Ν. Φθιώτιδος, τμήμα της αρχαίας Δολοπίας. Ένα υπέροχο πυκνό δάσος από γερόκορμες βελανιδιές, από πουρνάρια, φυλίκια και μέλεγο αποτελούν το προσκέφαλο του χωριού. Στα πόδια του στην βουνοπλαγιά που όλο κατεβαίνει και σβήνει στην ισόπεδη βίγλα, απλώνονται πλούσια σιτοχώραφα­ τώρα τα χωράφια αυτά αρδεύονται και καλλιεργείται βαμβάκι, ντομάτες κλπ.