Έφτασε λοιπόν και η στιγμή που θα αρχίσουν όλοι να μιλάνε για το εμβόλιο. Γνωστές και άγνωστες λέξεις κυκλοφορούν στα ΜΜΕ και χρησιμοποιούνται από στόματα που είτε τις γνωρίζουν είτε όχι. Όλο αυτό θα μας κάνει να αγχωνόμαστε, να φοβόμαστε, να αναρωτιόμαστε. Και είναι αυτή η ώρα που οι υγειονομικοί θα πρέπει να σταθούν στον κόσμο και να τον καθυσηχασει από όλα αυτά που θα ακούσει. Πάντα το καινούργιο το φοβόμαστε, το κοιτάμε καλά καλά. Αλλά στην ουσία δεν είναι κάτι τόσο καινούργιο.
Η δημιουργία αυτού του είδους εμβολίου είναι μια απίστευτη ανακάλυψη, μια ιδέα που εδώ και τριάντα χρόνια προσπαθούμε να υλοποιήσουμε. Είναι καρπος μιας μακριας ερευνητικης πορειας. Είναι μια απλή ιδέα. Να μιλήσουμε στο ίδιο το κύτταρο. Να του δώσουμε ένα κωδικό, να του ψιθυρίσουμε πως μπορεί να αντιμετωπίσει έναν εχθρό. Να του μεταφέρουμε το μήνυμα (mRNA), μέσα σένα φάκελο(LNPs) και μετά να αυτόκαστραφεί. Σαν έργο mission impossible. Ένα μηνυμα που θα δείξει στα κύτταρα μας πως να αντιμετωπίσουν τον ιο.
Εξήγηση: Το mRNA (ή αγγελιοφόρο RNA),μεταφέρει μια γενετική πληροφορία από το DNA(που βρίσκεται στο πυρήνα του κυττάρου) στα ριβοσωματα ( που βρίσκονται στο κυταροπλασμα) για να αρχίσει η πρωτεινοσυνθεση. Το mRNA που περιέχεται στο εμβόλιο εισέρχεται στο κύτταρο και δίνει εντολή στα ριβοσωματα μας να συνθέσουν μια πρωτεΐνη. Και αυτή είναι η πρωτεΐνη spike του κορονοϊού που ακούμε κάθε τόσο, μια πρωτεΐνη που χρησιμοποιεί ο ιός για να εισβάλει στα κύτταρα μας. Το ανοσοποιητικό μας σύστημα μόλις αντιληφθεί την ξένη πρωτεΐνη spike , θα αρχίσει να παράγει εξουδετερώθηκα αντισώματα κατά του SARS-CoV-2. Το υπέροχο είναι ότι μετά από αυτό ο αγγελιοφόρος μας m-RNA εξαφανίζεται, καταστρέφεται. Το μόνα ίχνη θα είναι τα αντισώματα που θα μας προστατεύουν από τον SARS-CoV-2.
Είναι απίθανο αν το καλοσκεφτείτε. Είναι μια έπικοινωνια με τον ίδιο τον οργανισμό μας. Μια συνομιλία με το ίδια μας τα κύτταρα. Είναι σαν να τους λες «άμα δείτε κάτι τέτοιο να ξέρετε είναι ο εχθρός. Να τον θυμάστε και αν τον συναντήσετε εξουδετερώσατε το». Δεν χρειάζεται να πω σε πόσους άλλους τομείς της ιατρικής μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Όχι μόνο σε έναν απλό κορωνοιο, αλλά και σε καρκίνους και σε χρονιές παθήσεις που δεν έχουμε ακόμη θεραπείες.
Είναι λογικό να φοβόμαστε το καινούργιο να έχουμε ενδοιασμούς , ειδικά σε μια εποχή που ακούμε διαφορά από ειδικούς και μη. Αλλά θα μιλήσω μόνο για τα δεδομένα και αυτά είναι τα εξής.
Πριν λιγες μέρες ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα για το πρωτεύον καταληκτικό σημείο της μελέτης φάσης 3 της Moderna.
Τι είναι η φάση 3. Σε αυτή πήραν μέρος 30000 εθελοντές. Οι μισοί κάνανε το εμβόλιο ενώ οι άλλοι μισοί κάνανε placebo , διάλυμα φυσιολογικού όρου. Ούτε οι εθελοντές αλλά ούτε και οι γιατροί που θα τους παρακολουθούσαν δεν ήξεραν ποιο είχαν κάνει.
Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής.
Νοσήσαν 196 άτομα. Από αυτούς οι οι 185 είχα κάνει το placebo. Δηλ αποτελεσματικότητα 94,1%. Αυτό το ποσοστό ήταν σταθερό ανεξάρτητα το φύλο ηλικία εθνικότητα. Από τους 196 νοσήσαν σοβαρά 30 άτομα ενώ καταγράφηκε προς το παρών ένας θάνατος. Όλες αυτές οι περιπτώσεις ήταν από την ομάδα του placebo.
Όσον αφορά τις ανεπιθύμητες ενέργειες, ήταν κυρίως ήπιες. Κόπωση, μυαλγία, αρθραλγία, πόνος στο σημείο της ένεσης, πονοκέφαλος. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν συχνότερες και πιο έντονες μετά τη δεύτερη δόση.
Προς το παρών τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το εμβόλιο προστατεύει από το να νοσήσουμε σοβαρά και όχι τόσο στο να κολλήσουμε.
Αυτά λοιπόν είναι τα δεδομένα για την αποτελεσματικότητα αλλά και για τις μεσοπρόθεσμες ανεπιθύμητες ενέργειες.
Πολλά φυσικά θα ακούσετε και για το τι μπορεί να προκαλέσει το εμβόλιο μακροπρόθεσμα. Αυτό είναι ένα κεφάλαιο που ακούμε τα τελευταία χρόνια ειδικά από μια ομάδα πολιτών που αποκαλούνται αντιεμβολιαστες. Στη καθημερινότητα μας χρησιμοποιούμε προϊόντα που δεν γνωρίζουμε τι θα μας προκαλέσουν στο μέλλον. Συντηρητικά στις τροφές, στα καλλυντικά, στον αέρα που ανάπνεουμε. Το είδαμε αυτό και με το γνωστό paraben. Αλλά στα εμβόλια υπάρχει το εξής παράδοξο σε αυτή την λογική. Το εμβόλιο λοιπόν περιέχει ένα μέρος του ιού, ίσα ίσα, να προκαλεσει μια ανοσολογική απάντηση. Με λίγα λόγια την ίδια ανοσολογική απάντηση που θα έχει αν κολλήσει τον ιο και μάλιστα σε αυτή την περίπτωση ποιο ισχυρή. Η μνήμη που θα αποκτήσει ο οργανισμός είναι η μνήμη που έχει ένας ασθενής που θεραπεύτηκε. Επομένως όπως αντιλαμβάνεστε θα πρέπει να δούμε ξεκαθαρα ότι ο ιός είναι ποιο πιθανόν να προκαλέσει ή να συσχετιστεί στο μέλλον με αυτοάνοσα ή άλλες ασθένειες παρά το ίδιο το εμβόλιο.
Τί είναι τα εμβόλια τύπου mRNA ;